Einddoel Ayamonte bereikt, maar toch een slechte afloop...

Traject:: Isla Christina (Esp) – Vila Real de St.Antonio / Ayamonte.

Zaterdag 6 juli 2013.

De aller allerlaatste loodjes....

Wakker worden in een vreemde, niet geplande en niet zelf uitgezochte haven is geen pleziertje.

Voor de sleep van de vorige nacht moet eerst Eur 500,- afgetikt worden.

Hiervoor krijgen we wel een ontvangstbewijs en nu maar hopen dat de verzekering de schade zal vergoeden....

Ten tweede hebben we nog steeds die vlag in het roer.

Maar met behulp van onze dinghy en het scherpe mes van Sam weten we die er uit te halen.

Het roer blijkt geen beschadiging opgelopen te hebben en ook is er geen gevaar meer, dat we stukken lijn in de schroef kunnen krijgen, dus we zijn weer helemaal vrij.

Om half twee zal het hoogwater zijn en de tijd die nodig is om Ayamonte haven ingang te bereiken is ongeveer één uur.

Om twaalf uur vertrekken we weer met de bestemming Ayamonte, de veroverde vlag in een vuilcontainer achterlatend.

De invaart van de haven van Vila Real of Ayamonte blijkt heel erg mee te vallen. (We zouden dat de vorige avond ook zonder problemen gered hebben, ware het niet dat....)

De zuster van de Schipper stond weer op de kade in Vila Real en nu konden we wel zwaaien en toeteren.

De Marina van Ayamonte was de eerste Marina die onze oproepen via Marifoon wel beantwoordde in goed en verstaanbaar Engels.

We kregen voor dat we de marina binnenvoeren al een box aangewezen.

Eindelijk de eindbestemming bereikt. De Champagnefles werd geopend en de uiteindelijke goede afloop van de zes weken durende reis werd gevierd in een plaatselijke Tapasbar.

Het avontuur met de Boekanier bleek echter nog niet helemaal ten einde.

Al een paar dagen klaagt Peter over een natte vloer in zijn compartiment.

Op zondag, als de boot wordt schoongemaakt ontdekken we een grote hoeveelheid water onder het compartiment. Waar komt dat vandaan?

Lekkende afsluiters? Lekkende WC? Gat in de romp? Er zijn vele mogelijkheden, maar zonder goede pomp kunnen we het lek niet boven water krijgen.

Maandagochtend wordt dan ook als eerste een goede pomp aangeschaft en weldra zijn alle compartimenten drooggelegd.

Nu de oorzaak van het water zoeken en jawel: De Boekanier heeft een meter achter de boegschroef een scheur in de huid opgelopen tijdens een van de dagen met slecht weer en hoge golven aan bakboordzijde of toch dat vlaggetje? We zullen het pas weten als de Boekanier op de wal staat..

Met recht einde reis.

Dit wordt boot op de wal zetten, maandenlang drogen en dan opnieuw lamineren.

En een schade van ???????

Jammer, maar het zij zo. Het maken van een lange reis betekent risico's aanvaarden en dit is er zo één.

Zeilseizoen voorbij, net op het moment dat je denkt dat het gaat beginnen....

Jammer ook voor diegenen die naar Portugal zouden komen om te zeilen.

Naar Portugal kan iedereen komen, maar zeilen met De Boekanier is voorlopig niet mogelijk.

Toch blijft het ondanks deze pech, een fijne reis om op terug te kijken.

Ik bedank bij deze alle opstappers voor hun aandeel in het avontuur, voor de vele gezellige uren, voor de goede humor en de uitstekende sfeer waarin deze reis verlopen is.

Het is het allemaal waard geweest.

Een grote droom is in vervulling gegaan: op een warme dag van je eigen boot afspringen in mooi helder water. Sam heeft dat moment goed vastgelegd.

Nogmaals bedankt iedereen en hopelijk toch nog eens een weerzien op De Boekanier.

Schipper Cees.