In het aquarium 30-05-2013

Boulogne sur mer

30 Mei gingen de boekaniers niet uit varen, maar bezochten ze een aquarium. Het was een ideetje van Dirk. Die was een half jaar geleden een dagje in Boulogne sur mer geweest met andere mensen. Hij was op die dag langs het strand gaan wandelen en had onder andere Duits oorlogstuig bekeken. Dat vond hij allemaal erg indrukwekkend, maar eenmaal terug hadden zijn reisgenoten hem over het bijzondere aquarium verteld. Nu hij bij toeval weer in Boulogne was geraakt wilde hij dat natuurlijk niet missen. En ons maakte het niet veel uit dus gingen we naar het aquarium.

De kosten voor een kaartje waren zo rond de vijftien euro de man, niet heel goedkoop voor een entreeticket. Inwendig hoopte ik dan ook witte haaien en walvissen te zien, beesten die eigenlijk te groot zijn voor zo'n aquarium. Maar je weet maar nooit. Een aantal jaren geleden werd ik ook heel erg positief verrast in Valencia. Bovendien kregen we studentenkorting.

Binnen zwermden de kinderen om ons heen. Een school had waarschijnlijk een dagje uit, want meestal bezochten ze in groepjes de verschillende tanks. Om iets te zien moest je je echt langs die kinderen wurmen. Het aquarium was overigens ook uitstekend geschikt voor kinderen en had een hoog educatief gehalte. Bij ieder bordje stond wel beschreven hoe die vis destructief was voor zijn omgeving of hoe deze met uitsterven bedreigd werd. Ook was er aandacht voor verschillende projecten om bedreigd zeeleven te beschermen.

Het hele aquarium was opgebouwd in de sfeer van de oceaan, een donkere omgeving wanneer je bij de diepzeevissen stond en rotsen bij de kant alsof je je aan een waterkant bevond. Hoewel al die franje erg mooi was, waren de eerste vissen niet erg indrukwekkend. Ze waren grijs en ook een beetje dik. Ik moest daardoor almaar denken aan de viskramen die we hadden gezien op de route naar het aquarium toe. De hele verdere bezichtiging had ik lekkere trek. Ik vertelde dit aan Cees, maar hij had die associatie niet. “Weet je wat het is? Er zwemmen geen uitjes bij.”

Zo rond de tiende zaal werden de vissen wel wat groter. Op een gegeven moment kwamen we bij een zaal met een piramidevormige waterbak waar een soort tonijnen in zwommen (die vissen met dat rode vlees).Veelkleurig waren ze niet, maar het is wel altijd een schitterend gezicht hoe die dieren zich met zoveel gemak door het water bewegen. Sam kwam op mij toegelopen. “Wat ze hier wel gek hebben gedaan is dat ze de piramide niet aan de grond hebben vastgemaakt. De hele aquariumconstructie hangt. En dat is zwaar hoor. Er zit, wat zal het zijn, toch maar zo 20 kuub in die tanks?”

Cees had de pas er goed in en zo rond zaal 22 kwamen we bij zeeleeuwen. Normaal staat Cees bij de ingang van de volgende zaal, maar hier besteedde hij meer dan gewone aandacht aan het bekijken van de dieren. De zeeleeuwen hadden een behoorlijk groot aquarium, maar omdat ze zich zo gemakkelijk door het water bewegen lijkt het of ze toch ruimte tekort kwamen. Eén zeeleeuw zwom de hele tijd met speels gemak rondjes in zijn tank. Cees: “Volgens mij verveelt hij zich kapot”

Tip van de dag: “A guinness a day keeps the doctor away.” Dirk Moons (over vies bier.)

Opportunisten 29-05-2013

Dunkerque – Boulogne sur mer

Zeilers zijn opportunisten. Het is een uitspraak die Cees graag gebruikt. Hij bedoelt daar eigenlijk mee dat wanneer gunstige omstandigheden zich voordoen je het niet moet laten om van die geluk gebruik te maken. Draait de wind naar een gunstige hoek is het bijvoorbeeld best mogelijk om een haventje verder te varen.

Wij zijn zeer opportunistische zeilers, want we zijn op onze reis van Dunkerque naar Boulogne sur mer een paar keer van plan gewisseld. Het begon eigenlijk de dag daarvoor. Sam en ik hadden toen een discussie over wanneer we moesten opstaan. Ik wilde om 8:30 opstaan, dat was het eerste uur met gunstig tij. Sam wilde 7:00 opstaan, dan zou het tij in ieder geval gunstig zijn in het kanaal. Daar is de stroming het sterkste en is het het belangrijkst dat je de stroom mee hebt. We waren het allebei erover eens dat we in ieder geval niet met tegenstroom in het kanaal moesten zitten. Uiteindelijk vertrokken we om 10:00. Eerst even tanken, met tij mee vaar je immers zo 7 knopen.

Het eerste plan was om van Dunkerque naar Calais te varen en die reis verliep voorspoedig. De wind zat weliswaar tegen (kwam uit de Zuidwesthoek), maar de sterke stroom voer ons in rap tempo naar Calais. Om de een of andere reden heeft Cees een hekel aan Calais, want toen de haven aan 't begin van de middag verscheen werd het plan gewijzigd. “Ik heb op de radio gehoord dat de wind naar het Noorden gaat draaien. En 't gaat nu zo goed dat we Boulogne ook wel halen. Ja Bram, zeilers zijn opportunisten.”

Tegen die tijd begon het natuurlijk tegen te zitten. De stroom sloeg om, zodat we precies met stroom tegen in het kanaal zaten. En de wind draaide natuurlijk niet, die bleef rustig vanuit het Zuidwesten tegenzitten. In eerste instantie probeerden we, opportunisten die we zijn, kruisende de “kaap van de grijze neus” te ronden (dat is de kaap die aan de zuidwestpunt van het kanaal ligt). Dat ging echter steeds minder goed. We moesten zo scherp kruisen dat we niet noemenswaardig vooruit kwamen. (Ik ging tegen die tijd een tukje doen, sliep een uurtje, en kwam weer boven om te concluderen dat die rotneus me nog steeds aan zat te kijken. Een mooie neus, dat wel, maar wel steeds weer dezelfde neus.)

Toen Sam op een gegeven moment zei “Volgens de navigatie waren we hier een uur geleden ook” besloten we toch maar de motor bij te zetten. De zeilen werden binnengehaald (er sneuvelde nog een lazy jack gedurende die operatie) en we tuften met een slakkenvaartje om de kaap heen. Daar kwam het fortuin toch weer een beetje op onze hand. Het laatste stuk konden we zeilend afleggen en tegen het vallen van de avond bereikten we de haven van Boulogne. Een behoorlijke meevaller was dat het nog licht was. Zo hebben we, opportunisten die we zijn, toch nog een haventje extra gepakt.

Tip van de dag: “Zeilers hebben altijd voorrang.” Dirk Moons (Tijdens het passeren van het kanaal terwijl er een grote ferry op hem af kwam. Sam corrigeerde dit nog door toe te voegen dat andere zeilers met zeilen over bakboord wel voorrang op jou kunnen hebben.)

De beste stuurlui staan aan wal 28-05-2013

Zeebrugge – Dunkerque

De scherpe lezer heeft vast gezien dat ik vandaag de namen heb toegevoegd van de plaatsen waar we overnachten. Dat is gewoon leuk, maar heeft ook een hele specifieke pointe. Pak er maar eens een liniaal bij en vergelijk de verschillende afstanden die we hebben afgelegd. Je zult zien dat de ene dag meer mijlen werden afgelegd dan de andere. En de 27ste, van Stellendam naar Zeebrugge, was qua afstand natuurlijk behoorlijk knudde geweest. We hadden Oostende willen bereiken.

Op de kade van Oostende stond namelijk Dirk te wachten, een Belgische jongen/ meneer die ook een stuk meegaat. Hij schijnt een ervaren zeiler te zijn. Later heeft hij op de boot nog verteld dat hij vlak voor deze reis schipper was op een binnenvaartschip. Daar maakte hij in eerste instantie behoorlijke indruk mee, maar het bleek uiteindelijk wel om motorbootje te gaan. Hij heeft overigens ook vijf lange zeereizen gemaakt en die punten heeft hij nog steeds.

De 28ste stond dus alleen Zeebrugge – Oostende op de planning. Een stukje van niks. Uiteraard hadden we vooraf goed het tij uitgezocht. Bovendien hadden we een goede wind. Toen we dus de haven van Zeebrugge uitvoeren gingen we als een speer. We haalden al gauw een gemiddelde snelheid van zeven knopen.

Cees was bijzonder tevreden. De zeilen bolden mooi en binnen het uur hadden we Oostende in het vizier. “Zonde om zo'n mooie zeildag niet optimaal te benutten. Jongens, zullen we Dirk bellen of hij niet naar Nieuwpoort kan komen? Of anders naar Dunkerque?” Daar waren Sam en ik het wel mee eens, wij vonden ook dat 't lekker ging.

De goede omstandigheden bleven aanhouden. We scheerden langs Nieuwpoort en ook Duynkerke werd aan het begin van de middag gehaald. Calais zouden we waarschijnlijk ook wel halen. “Weet Dirk eigenlijk wel dat hij naar Duynkerke moet komen?”, vroeg Sam aan Cees. “Ik had net geen bereik. Ik heb 'm maar een berichtje gestuurd.” Ik begreep later dat Dirk nog een berichtje terug heeft gestuurd, maar ik maakte me na die opmerking wel een beetje zorgen.

Dirk zou om 19:19 in Duynkerke aankomen op het station een we waren daarom al aan het begin va de middag in de haven. Als je zo vroeg aanlegt nodigt dat natuurlijk uit de nodige drank in te nemen en zo ging dat ook bij ons. Er werden een paar mooie glazen bier aangerukt en al gauw zat de stemming er goed in. Plotseling was het half acht. Sam werd vooruit gestuurd naar het station, Cees en ik erachteraan met boodschappentassen. Voor het winkelcentrum (daar hadden we afgesproken) was er echter geen spoor van Dirk. Ineens kwam hij aanlopen uit een onverwachte hoek.

Aan tafel vertelde Dirk dat hij op het station her en der mensen aangesproken had. Toen wij er niet tussen bleken te zitten liep hij dus maar de stad in. Bij toeval trof hij ons. Hij had de warrige pick up echter helemaal niet als vervelend ervaren. En “Calais had ook best gekund” Bij het dilemma afstand vs oppikken moesten we die afstand in het vervolg dus maar zwaarder wegen.

Tip van de dag: “Het veertje zit altijd aan 't `kontje, niet aan 't kopje” Sam Krikken (over het verwisselen van batterijen)

Bakzeil 27-05-2013

De 27ste (gisteren) zeilden we met prachtig weer en tegenwind. Het was de mooiste zeildag die we tot nu toe gehad hebben, met het zonnetje in het gezicht allerlei zeilmanoeuvres uithalen. Maar daar schrijven we vandaag even niks over. (meer iets voor een dag met slecht weer). Dit stukje gaat over zeilfouten. Twee voorbeelden: één over bakzeil halen en één over het weggooien van dingen.

We hadden deze dag wind tegen en moesten dus tegen de wind op kruisen. Je weet wel, zo zigzaggend door het water. Als je aan het stuur zit moet je dan een koers varen waarbij de de wind de ene keer rechts van voren en de andere keer links van voren komt. Het liefst wil je zoveel mogelijk tegen de wind in, maar je moet natuurlijk wel voldoende wind vangen om vooruit te komen. Een afweging die je continu moet maken. Een echte beginnersfout is nu dat je de neus van de boot te zeer tegen de wind in stuurt. Het gevaar is dan dat de wind in de verkeerde kant van het zeil slaat en de boot plots over dwars komt te liggen. Bakzeil halen heet dat.

Ik had net een hazenslaapje gedaan en werd gewekt door Sam die me vroeg of ik het stuur even over kon nemen. Zzzz prima zzz dacht ik. Ik nam het stuur over en zag op de windmeter dat de wind rechts van voren kwam. De windmeter is in feite een kompasroos met een naaldje. In het midden is een boot getekend. De naald geeft daarbij de richting van de wind ten opzichte van de boot aan.

De boot schommelde tussen een graad of 30 en 90 (0 = tegen de wind in). Toen de boot op 30 graden kwam vond ik dat het tijd werd voor een ingreep en ik stuurde het schip bij. De boot wandelde hierop rustig naar de 15 graden. Lichte paniek. Ik draai het stuur nu grof de andere kant uit. Prompt zwaaien we door de wind heen en halen we bakzeil.

Vanuit een hoek van de boot zag Cees dit zo'n beetje aan en ik kan eigenlijk alleen maar raden wat hij dacht. Hij schijnt ooit een islamitische meneer aan boord gehad te hebben, ook een onervaren zeiler. Die man interpreteerde de windmeter verkeerd en stuurde de boot op basis van het naaldje (en niet de boot). “Jij speelt voor God. Je denkt dat je de wind kan sturen.” had hij tegen 'm gezegd. Cees zette de motor aan, nam het stuur over, een draaide de boot weer geleidelijk naar de juiste koers. Ik wilde natuurlijk meteen het stuur weer overnemen, maar Cees vertelde natuurlijk wel eerst het verhaal van de moslimman. Ik merkte dat de boot toen wel weer deed wat ik wilde.

De tweede fout gaat over het weggooien van een paar pluimpjes. Ik gooide die van de verkeerde kant van de boot, waardoor die direct weer terug waaiden in de boot. Ik geef toe dat dit een minder goed verhaal is. Ik zou er ook geen aandacht aan hebben besteed als de anderen er niet zo vaak op terug kwamen.

Tip van de dag: “Wie te scherp vaart, bijt de vis in de staart.” Sam Krikken (deze tip behoeft geen uitleg)

Tij mee, tij tegen 26-05-2013

Beverwijk – Stellendam

Toen ik vanochtend m'n ogen open deed, duurde het even voor ik me realiseerde dat ik op een boot was. Moeizaam kraakten de hersens na de ontberingen van afgelopen dag. Als ik zo brak ben zal de rest dat ook wel hebben dacht ik zo, maar daar bleek ik me toch in te vergissen. Want toen ik m'n slaaphut open deed zag ik daar Cees zitten die helemaal zeilklaar was. En ook Sam was keurig op tijd. Die had gisteravond een feest en zou om acht uur bij de boot verschijnen. En verdomd! Hij werd bovendien uitgezwaaid door de familie van zijn zus, een gezin met twee zoons van twee en drieënhalf. Nieuwsgierig trokken ze alle kastjes open om te kijken wat erin zat.

Nu het licht was hadden we ook de mogelijkheid om eens te kijken hoe de omgeving eruit zag. Beverwijk was een lelijke plek met eigenlijk alleen vrachtvaart om ons heen. Prettig wel om te zien dat het in ieder geval droog was. Ook de wind stond goed, een straffe bries uit het Noordwesten (fijn als je vanaf Ijmuiden zuidwaarts langs de Nederlandse kust wil varen) Het eerste stuk van de reis voeren we op de motor naar de sluis van (ik geloof) Ijmuiden. Daar deed zich een weemoedig moment voor, vandaag zou namelijk de laatste keer zijn dat de Boekanier de pier bij Ijmuiden zou zien. Cees hield zich echter sterk. Net als gisteren hadden we alleen de Genua nodig om te zeilen. De omstandigheden waren goed en we waren vrij snel bij Rotterdam.

Omdat we Sam hadden opgepikt, waren we vertrokken zonder ons rekenschap te geven van de getijden. Tot Rotterdam hadden we stroom mee gehad (je vaart zo twee knopen harder door de stroming. Ik ga zo eens vragen hoe snel dat eigenlijk is) Vanaf Rotterdam hadden we echter de stroom tegen en gingen we een stuk minder snel vooruit. En zeker het laatste vaarstuk, laverend langs de zandbanken bij Goeeree, heeft de boot hard moeten werken om z'n knopen te halen. Toch is heeft dat tegen de stroom invaren ook wel wat. Je ziet hoe het bootje tegen de golven op klautert, over dwars wordt neergezet en vervolgens zich met veel moeite weer recht zet. En met al die moeite win je twee meter naar de volgende boei.

Door al die tegenstroom bereikten we ook dit keer pas laat de haven. Elf uur en we konden eindelijk onze eerste schippersborrel nuttigen. Morgen maar om 7 uur op. Dan zit 't tij in ieder geval mee!

Tip van de dag: “Je moet ´m in het midden vastmaken. Dan kan hij geen kant uit.” Cees Speets (nadat de boot over dwars in de sluis bij Ijmuiden kwam te liggen)

We zijn vertrokken! 25-05-2013

Lelystad - Beverwijk

We zijn vertrokken! Zes maanden bemanning inplannen, supplies inslaan en bootreparaties … en eindelijk is het dan zover. Het wordt nog een hele onderneming, want nog nooit ging de boekanier zo'n lange reis maken. Ditmaal naar het zonnige Portugal. Het plaatsje is me zo ontschoten, maar het schijnt zo ongeveer op grens met Spanje te liggen. Zon, zee en strand in het verschiet.

Eigenlijk hadden we ons geen mooiere vertrekdag kunnen wensen. Iets voor zessen vertrokken we uit de Flevo Marina haven in Lelystad met boven ons een donderwolk die ons tot een uur of twee 's nachts achtervolgd heeft. Regen, dat wel, maar natuurlijk ook wind! We hadden enkel de Genua nodig om een snelheid van 8,2 knopen te halen. De rompsnelheid van de Boekanier is 8,5 knopen, dus da's behoorlijk snel. Toegeven: 8,2 was wel de topsnelheid. We voeren de eerste reis vooral met een snelheid van grofweg 6,5 knopen.

Overigens voor de niet-kenners: de Genua is het grote zeil voorop de boot. Op een Valk is het de fok, maar op de Boekanier is het de 'big man'. Echt de motor van de boot. Dat middenzeil schijnt er enkel op te zitten om het bootje recht te houden. (Dit corrigeert vast wel weer iemand later.) Maar goed, de eerste vaart voeren Cees en ik (ik = Bram. Tot Brest is dat zo. Dan is 'ik' opeens iemand anders ) van Lelystad naar het pittoreske Beverwijk. Van Lelystad naar Amsterdam voeren we met de Genua, vanaf Amsterdam deed de motor het werk.

Hoewel we maar met twee man waren, waarvan één een onervaren zeiler(Ik = ook onervaren zeiler), verliep die eerste zeilrit heel voorspoedig. In drie uur tijd waren we in Amsterdam. En ook op het Noordzee kanaal geen noemenswaardige hindernissen. Er was wel een boei die bijna op de boot zat, maar bijna raak is een ander woord voor helemaal mis. Wat hielp was dat de het striemende regenweer de zee gezuiverd had van vaarverkeer. Zelfs de grote vaart bleef thuis (de AEX sluit morgen vast een puntje lager, maar we zijn dan toch al weg). En zelfs bij de sluis bij Amsterdam hoefden we nauwelijks te wachten.

Regenweer klaart de wereldzee misschien wel van vaartuig, maar het put een mens wel uit. Toen we om een uur of half twee aankwamen in Beverwijk trokken we ons direct terug in onze kooien en ik kan me eigenlijk niet herinneren dat ik in slaap gevallen ben. Een uitputtende dag dus, maar het belangrijkste is toch: we zijn vertrokken! Portugal here we come.

Tip van de dag: “Je moet al je kleren aantrekken als je gaat zeilen. En als je het te warm hebt trek je iets uit. Niet andersom.” Sam Krikken (Die de 26ste met droog weer op de boot verscheen.)

Op zaterdag 25 mei a.s. Zal het zeiljacht De Boekanier beginnen aan zijn reis van Lelystad naar Ayamonte in Spanje.

Deze reis zal ons eerst langs de Nederlands- en Belgische kust voeren om bij Dunkerque de Franse kust te gaan volgen.

Vervolgens varen we naar Brest in Bretagne. Daarvandaan begint de grote oversteek naar de Spaanse Noordkust. We hopen zo dicht mogelijk bij A Coruña weer land te kunne zien.

Vervolgens zullen wij de Spaanse Ria's bezoeken en langzaam afzakken naar Portugal.

In Portugal doen we zeker Lissabon aan en ronden dan enige dagen later Kaap St. Vincente, het meest zuid-westelijke puntje van Europa.

Vervolgens zeilen we langs de Algarve en eindigen de reis weer in Spanje, nl. Ayamonte.

De geplande aankomstdatum is 7 juli a.s.

May 25 we shall begin our next trip with the yacht De Boekanier form Lelystad to the town of Ayamonte in Spain.

The journey will follow the Dutch, the Belgium and the French coast, then across the Gulf of Biskaya and the Spanish West coast.

Then the West and South Portugese coast till we reach Spain again at Ayamonte.