Aanmeren 03-06-2013

Le Havre – Cherbourg

De overtocht naar Cherbourg verliep bijzonder voorspoedig. Vooraf dachten we dat de reis zo'n zestien uur zou duren, maar het eerste stuk ging zo goed dat we uiteindelijk maar een uur of dertien over hebben gedaan. We haalden op een gegeven moment een snelheid van zo'n negen knopen over de grond(en dat terwijl de boot een rompsnelheid van 8,5 knopen heeft.) Het nachtzeilen, iets waar ik naar uitkijk, zat er dus niet in. Wel had ik meer dan voldoende tijd om mijn aanmeertechniek te overdenken.

Sam en ik zijn in een heftige concurrentiestrijd gewikkeld wat betreft het aanmeren. De een voelt dat iets sterker dan de ander, ik denk niet dat hij weet dat hij aan een wedstrijd deelneemt. De inzet van de strijd: wie maakt als eerste de boot vast aan de kant. Als je de boot als eerste vastmaakt krijg je één punt. Degene die aan het einde van de reis het vaakst de boot al eerste vastmaakte heeft gewonnen. Het staat nu 9 – 0 voor Sam. Hier een paar wedstrijdverslagen:

De sluis bij Ijmuiden: In de sluis bij Ijmuiden moesten we de boot even snel vastmaken, omdat hij anders alle kanten uit zou stuiteren. Ik stond in het midden, Sam bij de punt. Voor me zag ik zo'n steigerknop (het ding heet anders, maar dat weet ik even niet) waar je boten aan vast kan maken. Dat deed ik dus en om zeker van m'n zaak te zijn legde ik een mooie knoop. Dat bleek niet de bedoeling in zo'n sluis, het water stroomt immers weg. Na een schreeuw van Cees maakte ik snel de boot los. Echt tijd om 'm opnieuw vast te maken kreeg ik niet, want de boot dreef af en iets later ging de sluis open.

De haven van Stellendam: Bij Stellendam was er niet echt een haven, meer een soort steiger waar bootjes van allerlei slag aan vast zaten. We gingen met een rustig vaartje naar de steiger en het was de bedoeling om het touw al werpend om de steigerknop te krijgen. Daar is een werptrucje voor. Ik wierp eerst, te vroeg, en wierp mis. Sam gooide wel raak en maakte ook het tweede touw vast. Ik wierp voor de vorm m'n touw toch maar om de knop.

De haven van Dunkerque: Bij Dunkerque was ik een beetje moe. Ik had de boot de haven in gemotord en het roer overgegeven aan Cees. Nu stond ik op het voordek te wachten eer er aan m'n rechterzijde (stuurboordzijde) een kade zou verschijnen. Op een gegeven moment keek ik naar de achterzijde van de boot en groot was mijn verbazing toe ik zag dat de boot reeds met z'n kont vast zat. Sam wenkte mij het touw te geven (op ongeveer een meter afstand). Nonchalant wierp ik het touw in een prop naar hem toe. In het water natuurlijk. Hard gelach van Sam en Cees.

De haven van Le Havre: Bij Le Havre ging het aanmeren niet erg goed. We probeerden aan hoger wal aan te leggen, aan de waterkant waar de wind vandaan komt. De boot drijft daardoor almaar af. Sam was erin geslaagd om één touw vast te maken, maar de boot dreef weg en het leek erop dat er een tweede poging nodig zou zijn. Helaas was er een aardige Fransman die ons hielp met vastmaken en ik hoefde het touw dus niet te werpen. Op een gegeven moment gebaarde hij mij het touw naar hem toe te gooien. Hij stond er welwillend bij, terwijl hij daar zo vriendelijk zat te lachen. Toen hij twee meter verwijderd was gooide ik het touw, maar wederom viel het touw met een plons in het water. De Fransman keek even verbaasd en liep weg. Sam stond op de kant z'n touw vast te maken. Ik haat Sam.

En zo waren er dus wel meer dagen. We zijn nu aangemeerd bij Cherbourg en er rest mij nog één haven om mijn eer te herstellen. In Brest haal ik m'n revanche!

Tip van de dag: “Korte golven doen oploeven. Lange golven doen afvallen.” Bram Semeijn (in een poging de reactie van het schip te lezen als er golven bij een koers voor de wind tegen het bootje slaan. Sam en Dirk hebben overigens andere stokpaardjes. Sam: “Enkele golven doen afvallen, dubbele golven doen oploeven.” Dirk: “De boot wil altijd met de golven mee.”)