Beaufort 02-06-2013

Fécamp – Le Havre

Twee juni 2013 was net als de dag daarvoor een luie dag. Dit keer lag dat echter niet aan de korte reisduur maar aan de wind, de grote afwezige van die dag.

Nu wisten we van tevoren wel dat er geen wind zou zijn. We hadden de vorige avond met z'n vieren overlegd of we de overtocht naar Cherbourg zouden wagen en daarvan afgezien omdat het weerbericht erg matige wind voorspelde. We besloten daarom maar naar Le Havre te gaan, konden we de Spinaker uitproberen. De voorspellingen klopten echter maar half. De wind kwam inderdaad uit de voorspelde hoek, maar er was geen zuchtje wind.

In het begin hebben we het nog wel geprobeerd. De zeilen werden zo netjes mogelijk getrimd (ideaal vastgezet), zodat er geen zuchtje wind aan het zeil zou ontsnappen. We voeren wat verder van de kust, zodat we geen last zouden hebben van hoge krijtrotsen (een theorie die Sam en mij erg plausibel leek, maar waarvan we de correctheid nog niet ondervonden hebben). We voeren zoveel mogelijk met halve wind om zo min mogelijk last te hebben van golfslag. Het hielp allemaal niks. De zee bleef een prachtig rimpelloos oppervlak. En toen de snelheid van de boot terug begon te lopen naar een halve mijl, hebben we de motor bijgezet.

Zodra je het zeilen opgeeft, ontstaat er meestal een beetje een landerige sfeer op zo'n boot. Mensen pakken hun telefoons erbij om te facebooken (ongelofelijk dat je internet hebt op zo'n zeilboot) en hangen maar zo her en der op de boot. Op den duur komt er alleen nog maar onzin uit.

Bram (tijdens de afwas): “Zeg Sam, de wind wordt altijd gemeten in Beaufort. En boven op de boot staat er een windsnelheidsmeter die het aantal knopen aangeeft. Weet jij hoe dat zit met die schalen?”

Sam: “Nou Bram. Er was ooit eens een prins, prins Hendrik III. Die hield enorm van paardrijden en vaak ging hij met zijn paard uit rijden. Hij nam daarbij altijd zijn vrouw mee, een mooie vrouw met lange haren die wapperden in de wind. De ene keer vond hij die haren onder een betere hoek wapperen dan de andere keer. Op een gegeven moment stuurde hij bodes vooruit om de hoek van de wapperende haren te bekijken met verschillende windsnelheden en te kijken wat de ideale hoek was. Dat werd de Beaufort schaal. Die schaal hebben ze toen maar meteen ingevoerd bij de marine. En op een gegeven moment was het de heersende schaal voor windsnelheid, want prins Hendrik had ook een hele grote vloot. Drie Beaufort bleek trouwens de ideale hoek voor wapperend haar.”

Bram: “Niet twee Beaufort?”

Sam (stellig): “Nee, drie.”

Met de motor ben je snel thuis. Zo rond het middaguur bereikten we Le Havre en we hadden daar nog enige moeite aanmeren. Bij de haveningang kwamen we vast te zitten en het vastmaken van de landvasten was waarschijnlijk niet gelukt zonder de hulp van een vriendelijke fransman die op de kade de touwen aannam. Vast een gevolg van de versuffing aan boord.

Tegen die tijd stak er ook een windje op. Naar Cherbouirg hebben we vast met de wind in de zeilen.

Tip van de dag: “Als je in Le Havre bent en je wilt een biertje drinken moet je naar Jean-Pierre vragen.” Cees Speets (Over een kerel bij de jachthaven die speciaal voor ons de kantine open deed.)