Gijon en traject Ribadeo – Ria de Vivero, Noord West Spanje.

Vrijdag 14 juni 2013

Gisteravond in de haven van Ribadeo werden we opgewacht door de havenmeester zelf.

Onmiddellijk gaf hij ons de sleutel van het toiletgebouw en het hek om, de haven. Hij vroeg ons snel het aankomstformulier in te vullen, waarschijnlijk omdat hij naar huis wilde.

De afhandeling van de formaliteiten ging dan ook snel en daarna konden we het enigszins vervallen stadje Ribadeo gaan bezoeken.

Gastvriendelijkheid van Galicie:

's Ochtends eerst maar even brood halen. Bij de kroeg op de hoek hadden ze mij beloofd, dat zij een tweetal stokbroden voor mij zouden laten komen, maar toen ik daar om half negen naar vroeg was de oude kroegbaas het waarschijnlijk vergeten. Sorry sorry.

Dus gaf hij mij duidelijke aanwijzingen hoe ik te voet de panaderia kon bereiken: de linkse straat oplopen, eerste straat links dan eerste straat rechts en dan na 50 mt was daar de bakkerij.

O.K. Dan maar de berg op gelopen, 1ste links en 1ste rechts en geen panaderia te zien, wel te ruiken. Dus maar weer even gevraagd aan een oudere dame en die gaf ook weer goede instructies.

Op dat moment kwam de kroegbaas op leeftijd hevig hijgend de hoek om, om mij te vertellen dat het hem heel erg speet, maar dat het de 2de straat rechts was. Samen zijn we toen naar de bakkerij gelopen en daar heb ik heerlijk ambachtelijk gebakken brood gekocht. Nog gloeiend warm, zo uit de houtoven. Wauw, waar vind je dat nog in Europa.Hier dus.

Na het ontbijt weer zonder wind weggevaren richting Ria de Cedeira omdat La Coruña voor één dag te ver was. Schitterend mooi korte broeken weer.

De boot lijkt meer op een varende bibliotheek, dan op een actief zeiljacht. Iedereen heeft zijn boek te voorschijn gehaald en verdrijft de tijd door lekker te lezen.

Alleen de stuurman is dit genoegen ontzegd, want die moet blijven uitkijken naar kreeftenkooien en andere gevaren. Een Spaans douaneschip heeft geen belangstelling voor De Boekanier en vaart ons voorbij.

Aangekomen bij de laatste twee kapen, steekt opeens de wind op en neemt in sterkte toe tot windkracht.7 a 8. We meten 34 knots wind. We zeilen nu met dubbel gereefde Genua en met een derde reef in het grootzeil.

De richting van de wind was echter zeer ongunstig voor ons, nl. pal tegen.

Uiteindelijk hebben we de strijd maar opgegeven en de baai van Vivero opgezocht.

Daar vonden we een schitterende ankerplek direct voor het strand.

Sam heeft foto's gemaakt van De Boekanier vast gemaakt aan zijn halsbandje en is daarna met Joke naar het stadje vertrokken om wijn in te kopen. Dat wordt spannend.

Wordt vervolgd, Cees

Naar het stadje vertrekken als je ankert betekent met je bijboot ofwel je dingy te vertrekken. 

Sam vond het niet nodig om het motortje erop te zetten. Hij had de kaart nog niet gezien. De rivier af naar het oude centrum leek me wel wat. Sam roeide en dat heeft hij geweten. Het oude centrum van het stadje Veviro bleek toch wel wat verder dan verwacht. De stroom was nog mee maar bij elke slag dacht je ook aan de terugweg. 

We kwamen uiteindelijk bij het vissers- en jachthaventje aan dat we zo graag wilden vermijden deze avond door onze ankerwens. In ons beste Spaans vroegen we aan een aantal visser op de kade of er een supermercado was. Na hun bevestiging hebben we de boot vastgelegd achter een vissersboot aan een ladder naar de kade. Eigenlijk hoefden me maar broodbeleg en wijn... wijn … wijn te hebben. 

Terug met een stevige stroom en afstand tegen probeerde Sam nog moedig te roepen dat het een gratis oefening roeien was. Bij een fitness centrum kostte dat heel wat meer. 

Een lift ofwel sleep zat er niet in omdat iedereen de rivier binnen kwam en niet eruit tegen de stroom zoals wij. De stroomrimpelingen tegen en het gezicht van de roeiende Sam bracht me ertoe om bij de eerste motorboot die we tegenkwamen mijn liftduim op te steken in de richting die wij uit moesten. En tot onze verrassing draaide hij om en nam onze lijn aan. Die brak onderweg door de vaart. Maar een nieuwe lijn werd door hen aangeboden en daar gingen we weer. 

Cees via de handmarifoon, die we van hem hadden meegekregen, vlug gebeld dat we gesleept aan zouden komen. En ja hoor Cees stond al met het fototoestel in de aanslag ons op te wachten. We kregen een visje mee van de vissers op de motorboot. Onze fles wijn die we als dank wilden geven hoefden ze niet “uit spanje? Non non”. En daar gingen ze weer. Sam fileerde onder toeziend oog van Cees zijn eerste vis en zo hadden we een echte verse vis maaltijd. Welke vissoort weten we niet maar het was lekker. Nog wat nagenoten van de avondrust in de kuip met al het water om ons heen. En vroeg naar bed. 

Benieuwd waar we morgen uitkomen. Joke