Voor anker in Vivero (Esp)

Voor anker in Vivero (Esp)

vrijdag 21 juni 2013

Traject Ria de Camariñas naar Sanxenxo, Ria de Pontevedra

Traject Ria de Camariñas naar Sanxenxo, Ria de Pontevedra
Woensdag 19 juni 2013

Vandaag is het de verjaardag van de schipper, dus toen die 's ochtends wakker werd, was het eerste wat hij zag, dat het hele schip gepavoiseerd was met alle vlaggen die de Boekanier aan boord had.
Zodra de schipper zijn hoofd om de deur van zijn hut stak, barstte de crew los met een luidkeels :”Lang zal hij leven, lang zal......etc” De stemming zat er dus al vroeg in.

50 tinten grijs
Niet de titel van de erotische roman, maar echte werkelijkheid. Om ons heen was alles grijs: de lucht, het land en het water. Zijn dit nu de prachtige Ria's met witte stranden?
Om zeven uur vertrokken we van onze ankerplek voor Camariñas. Het had 's nachts hard gewaaid.
Al meteen werd er zeil bijgezet en met volle vaart verlieten we de Ria de Camariñas in zuidelijke richting. De wind moest toevallig dezelfde kant uit, dus dat was gunstig voor ons.
Het weer betrok vrij snel en er kwam een stevige mist opzetten.
Van het vaste land van Spanje hebben we dan ook niks gezien, maar ondanks hoge golven, of misschien liever gezegd dankzij hoge golven maakte we goede vooruitgang. We halen alleen op de uitgeboomde Genua zo'n zeven knopen. De crew had nergens last van en waren dusdanig ingeslingerd, dat zij zelfs beneden een boekje konden lezen.
Kaap Finistèrre moet ergens aan bakboord gelegen hebben, maar die we hebben niet gezien. Alles was gehuld in grijze tinten.
De hele dag bleef de wind goed doorstaan en bleven we de golven afsurfen.
Tegen vier uur 's middags besloten we door te gaan tot de Ria de Pontevedra en beschutting te zoeken in de Marina van Sanxenxo. De marina van Porto Novo was te klein voor ons.

Aangekomen in Sanxenxo knapte het weer eindelijk op. Vlak voor de haven werden wij verwelkomd door een dolfijn. De zon brak door en dus was de kou van deze dag weer zo vergeten. Hè hè eindelijk korte broekenweer.

De verjaardag van de schipper werd die avond zowel op een gezellig terras als in een goed restaurant gevierd met als klap op de vuurpijl een heerlijk Italiaans ijsje op een bankje aan het strand van Sanxenxo.
Goed gezeild: 65 mijl met een gemiddelde van 5,4 per uur.

Spreuk van de dag: Wat Monique en Marten koken is Haute Cuisine op zeeniveau.

Cees
plus crew: Marten, Monique & Sam



Geen opmerkingen:

Een reactie posten