De Grote oversteek naar Gijon, Spanje.

Brest – Gijon

09-06-2013 tot 11-06-2013

Aangekomen in Brest op 8 mei 12:00 uur 's nachts, bleken alle Visitors Berths bezet in de Marina de la Chateau. We hadden echter in die Marina afgesproken met Stefaan, dus leden we de boot maar op een andere vrije plaats in de overtuiging dat er 's nachts geen boten meer zouden gaan binnenlopen. De volgende ochtend maakte de havenmeester zich er druk over het feit dat we op een seizoensplaats lagen, maar iets anders kon hij ook niet aanbieden. Dus was het goed.

De volgende dag scheen de zon en leek het er op dat de zomer was doorgebroken.

Deze dag zou Bram ons gaan verlaten en Stefaan aan boord komen.

Om het afscheid van Bram enig postuur te geven besloten met z'n allen te gaan lunchen.

Na de lunch vertrok Bram met zijn rugzak al liftend naar huis, ons zonder vaste blogger achterlatend. Hij heeft de kwaliteitslat voor de dagelijkse blogs wel erg hoog gelegd voor ons simpele toetsenbordridders. Bedankt nogmaals Bram: je bent een fijne reisgenoot.

We vernamen 's avonds, dat hij tot Rennes opgeschoten was.

Na de lunch hebben Joke, Sam en Dirk de boodschappen bij een lokale Carrefour gehaald in de veronderstelling, dat deze Carrefour de boodschappen gratis aan boord zou brengen. Dat doen ze blijkbaar normaal ook, maar net niet op zaterdag. Dus werd een plaatselijke taxi ingeroepen om de tonnen aan voedsel en drank naar de Marine te vervoeren.

Na dat alles aan boord geladen was, lag de Boekanier beduidend dieper in het water.

Ook het drinkwater was bijgevuld.

Diesel zouden we 's ochtends vroeg tanken, omdat het inmiddels stormachtig was gaan waaien en we onze goede ligplaats niet wilden opgeven.

Stefaan meldde zich om 17:00 uur. De Franse dame met wie hij meegereden was had hem alle boerenweggetjes in Noord-Frankrijk laten zien, omdat ze geld voor de Peage uit wilde sparen.

Om de boot alsnog niet te missen heeft Stefaan haar uiteindelijk maar omgekocht en de Peage voor haar kermisauto betaald.

Stefaan's komst hebben we gevierd in de Pizzeria in Brest.

Inmiddels hadden we in gezamenlijk overleg besloten om 's morgens om vijf uur te vertrekken vanuit Brest. We namen aan dat de storm dan wel uitgewoed was.

Dat klopte inderdaad en na diesel getankt te hebben ( de NL bankkaartjes werkten zowaar in Frankrijk) zijn we op de motor, geholpen door een volle Genua de haven uitgevaren.

Onmiddellijk is de op UTC gebaseerde ploegendienst ingegaan en Stefaan en Sam verdwenen in het vooronder.

Dick, Joke en ikzelf hebben alle Kardinalen weten te omzeilen en hebben in vlot tempo De Boekanier de Golf van Biskaje opgedreven.

In de loop van de ochtend nam de wind af van 17 tot 10 knopen.

Juist toen de waterdiepte interessant begon te worden en we de 200 mt grens passeerde begaf onze dieptemeter het en begon allerlei vreemde waardes an te geven.

Jammer, want we hadden graag afgelezen dat we op 4.568 mt diep water aan het varen waren.

Weer een klus voor in La Coruña.

Ten de avond was de wind gezakt tot onder de 10 knopen en hebben we de Spinnaker uitgepakt. Helaas voor ons bedierven de hoge golfen onze pret. De Spinnaker wilde zich niet goed laten mennen en dreigde zich om de Genua te rollen. Dus opruimen maar weer. Zo blijven zeilers actief.

Dolfinarium:

Rond tien uur 's avonds hebben we het Dolfinarium gevonden. Eerst kregen we een show van een hele roedel van ong. 20 dolfijnen en later die nacht een show in the darkness.

Een prachtig gezicht is dat: jagende dolfijnen in een fluorescerend wit spoor recht af zien racen. Alsof torpedo's op ons afgeschoten werden.

De volgende ochtend zagen we nog steeds dolfijnen om onze boot en Dirk meende zelfs fonteinen van walvissen te hebben gezien, maar eerlijk gezegd wijten wij dat aan een alcohol tekort waaraan Dick zichtbaar lijdt.

's Ochtends nam de wind weer toe en vanuit een gunstige hoek, dus de motor weer uit en zeilen maar weer. Goed opgeschoten en in de juiste richting.

De grib-files (wind verwachtingen over meerdere dagen) hadden ons laten weten, dat het overdag rustig zeilweer zou worden, maar dat tegen de avond de wind sterk zou toenemen vanuit het Zuid westen. Tegenwind dus. En inderdaad aldus geschiedde.

Sam en Stefaan draaiden de boot al zeilend van Zuid West naar Zuid Oostelijke richting en zelfs verder bijna helemaal Oost. Tijd om de zeilen te strijken en de motor te starten omdat we de verkeerde richting op geblazen werden.

De wind en golven namen sterk toe en bezorgden ons een zeer vermoeiende nacht.

Slapen bleek onmogelijk voor de rustende ploeg omdat ze door de golfslag en koers uit hun kooi gegooid werden. Stefaan vocht tegen zeeziekte. En tot overmaat van ramp, brak een onderdeel van de kleine lieren, zodat het minderen van zeil erg moeilijk werd.

Kortom een zware nacht volgde.

De volgende ochtend zakte de wind en begon uit de voor ons gunstige hoek te waaien.

Al spoedig werden de 7 knopen weer gehaald en toen Dirk met vers gebakken broodjes uit de kombuis kwam, was de ellende ook weer snel vergeten.

Ons reisdoel voor de oversteek werd definitief Gijon.

Om 12:30 kwam land in zicht. Ondanks dat we nog zo'n 70 mile moesten varen, waren de Spaanse Picos d 'Europa al goed zichtbaar.

Zo tegen 15:00 uur werd de nabijheid van het Spaanse vasteland goed merkbaar. De temperatuur steeg zeker met zo'n tien graden en de dikke jassen, handschoenen en ijsmutsen konden afgedaan en eindelijk opgeruimd worden.

De zonnebrillen kwamen uit de kokers en ook de stemming steeg evenredig met de temperatuur.

Eindelijk, de winter is voorbij.

Nog even en we kunnen naar huis bellen om te vertellen dat we goed aangekomen zijn.

Uiteindelijk om 11:00 uur 's avonds maakte we vast aan de pier. Borreltijd.....

Cees